Ubezpieczenie zdrowotne w Holandii jest równie skomplikowane co podatki. Przede wszystkim zasadniczą różnicą pomiędzy polskim a holenderskim ubezpieczeniem jest fakt, iż trzeba je opłacać samemu. Jak wykupić takie ubezpieczenie?

Wygląda to podobnie jak podpisanie polisy na życie w Polsce. Idziemy do biura, spotykamy się z agentem, zapoznajemy się z warunkami ubezpieczenia, ustalamy wysokość składki i podpisujemy umowę. Wykupując holenderskie ubezpieczenie zdrowotne można spotkać się z dwoma pojęciami, które są często ze sobą mylone, a mianowicie „eigen risico” oraz „eigen bijdrage”.

Eigen risiko jest jednym ze sposobów ograniczenia odpowiedzialności ubezpieczyciela. Jest to określona kwotowo część wartości kosztów świadczeń zdrowotnych poniesionych przez ubezpieczonego w ciągu roku. Eigen risiko to tzw. „udział własny” w ryzyku, który bardzo podobnie działa w Polsce, np. w przypadku polisy AC.

Obowiązkowy udział własny w Holandii wynosi obecnie 385 euro, co oznacza, że jest to maksymalna kwota, jaką możemy ponieść z tego tytułu w ciągu roku. Obejmuje takie świadczenia jak:

• zakup lekarstw,
• badania specjalistyczne,
• pobyt w szpitalu,
• operacja,
• fizjoterapia.

Istnieją wyjątki, których udział własny nie obejmuje, a są to przede wszystkim:

• cała opieka zdrowotna dla ubezpieczonych poniżej 18 roku życia,
• opieka lekarza rodzinnego,
• opieka położnicza,
• opieka zintegrowana, wymagająca zaangażowania wielu specjalistów (przy leczeniu niektórych chorób przewlekłych, np. cukrzyca typu 2, POChP i CVR),
• wizyty kontrolne – badanie narządów po transplantacji,
• cała opieka od dodatkowego ubezpieczenia.

Należy również wspomnieć o możliwość podniesienia kwoty eigen risiko maksymalnie o 500  euro. W takim przypadku w ciągu roku możemy ponieść koszty leczenia do kwoty 885 euro. Po co podnosić kwotę udziału własnego? Powód jest bardzo prosty – im wyższa kwota eigen risiko, tym niższa składka za ubezpieczenie zdrowotne. Czy warto to robić? Na to pytanie każdy ubezpieczony powinien odpowiedzieć sobie sam. Wszystko zależy od tego, ile zaoszczędzimy na ubezpieczeniu, ponosząc przy tym wyższe ryzyko. Trzeba zawsze zakładać najgorsze. Co jeśli przyjdzie nam zapłacić jednorazowo 885 euro?

W polskich ubezpieczeniach majątkowych można spotkać się z pojęciem „franszyza redukcyjna”, która jest kolejnym sposobem na ograniczenie odpowiedzialności ubezpieczyciela. Termin ten można utożsamić z holenderskim eigen bijdrage. Oznacza to, że w przypadku niektórych świadczeń zdrowotnych, ubezpieczony zawsze ponosi kwotowo lub procentowo ustaloną część kosztów leczenia.

Wykaz świadczeń zdrowotnych wraz z wysokością „wkładu własnego” ubezpieczonego jest ustalany w drodze rozporządzenia. Dokładne informacje na ten temat, można znaleźć na stronie: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/zorgverzekering/vraag-en-antwoord/wanneer-eigen-bijdrage-zorgverzekering.

Należy pamiętać, że eigen risiko oraz eigen bijdrage są narzędziami stosowanymi zamiennie lub jednocześnie, co oznacza, że w przypadku niektórych świadczeń koszty, jakie poniesiemy, mogą przekroczyć kwotę minimalnego udziału własnego.

Działanie eigen risiko oraz eigen bijdrage najlepiej zobrazują przykłady opisane poniżej.

1. Twoje dziecko w wieku 8 lat potrzebuje rehabilitacji. Fizjoterapeuta dziecięcy kosztuje około 40 euro za wizytę. 18 zabiegów to koszt rzędu 720 euro. W tym przypadku ubezpieczony nie ponosi żadnej odpowiedzialności, więc ubezpieczyciel zwróci wszystkie koszty leczenia.
2. W wyniku wypadku złamałeś nogę. Koszty leczenia szpitalnego wynoszą 2000 euro. Eigen bijdrage nie obejmuje takiego świadczenia, więc obowiązuje tylko udział własny w wysokości co najmniej 385 euro. Ubezpieczyciel zdrowotny zapłaci pozostałe 1615 euro.
3. Korzystasz z opieki położniczej. Wkład własny wynosi 4,40 euro za godzinę, a eigen risiko nie obowiązuje. Załóżmy, że stawka godzinowa za opiekę wynosi 40 euro, zatem całkowity koszt tego świadczenia wyniesie: 32 godziny x 40 euro = 1280 euro. Twój wkład własny wyniesie: 32 godziny x 4,40 euro = 140,80 euro. Ubezpieczyciel zwróci pozostałą kwotę, czyli: 1280 euro – 140,80 euro = 1199,20 euro.
4. Potrzebujesz protezy, która kosztuje 1200 euro. Ustawowo eigen bijdrage wynosi 25 procent kosztów. W takim przypadku zapłacisz 25 procent z 1200 euro, czyli 300 euro. Z kwoty, która pozostaje (900 euro), musisz zapłacić eigen risiko, czyli minimum 385 euro. Pozostaje 515 euro, które zapłaci ubezpieczyciel.

Wojciech Wyspiański

Artykuł powstał przy współpracy
z Kancelarią Podatkową mgr Anna Kłosowska  www.rozliczsie.pl

Źródło: www.rijksoverheid.nl

Jeśli masz jakieś pytania lub potrzebujesz pomocy w tym zakresie zapraszamy do komentowania lub wysyłania e-maili na adres redakcja@goniecpolski.nl. Odpowiedzi udzielimy na łamach gazety.