Przybliżymy Państwu sylwetki osób nominowanych do tytułu Polaka Roku 2014 w kategorii Honorowy Polonus.

SONJA DRIESSEN

Sonja Driessen ma 40 lat i jest Holenderką. Mieszka w Eindhoven wraz z rodziną.

Sonja jest założycielką Punktu Informacyjnego dla Migrantów ( między innymi ) z Europy Wschodniej. Jej przygoda z migrantami zaczęła się kilkanaście lat temu gdy sama doświadczyła jak to jest być migrantem w kraju, w którym nie posługujesz się narodowym językiem. Wtedy doświadczyła jak trudno jest zasięgnąć dobrej informacji. Już teraz sama, poza językiem holenderskim, angielskim i niemieckim, posługuje się też językiem polskim i słowackim.

Po powrocie do Holandii pomogła kilku migrantom w znalezieniu pracy, udzielała informacji na temat pobytu na w Holandii i jakie są tutaj ich prawa i obowiązki. Jej pierwsze biuro znajdowało się przy stole kuchennym. Z upływem czasu grono klientów jak i zakres pytań powiększało się. Sonja widziała jednak potrzebę strukturalnego polepszenia sytuacji migrantów w Holandii. Aby osiągnąć ten cel zaczęła współpracować z ministerstwem spraw socjalnych, gminami, uniwersytetem w Eindhoven, polskimi organizacjami, ambasadami poszczególnych krajów.

Chciała również aby informacja dotarła do jak największej liczby migrantów. I tak w 2012 roku stworzyła telefoniczny system informacyjny w 9 językach, gdzie migranci mogą uzyskać informację w danej kategorii w swoim ojczystym języku. Razem z systemem telefonicznym została wydana darmowa kieszonkowa broszurka informacyjna, którą promowała w 7 europejskich krajach. Sonja uważa, iż migranci udający się do Holandii w celach zarobkowych powinni być dobrze poinformowani o ich prawach i obowiązkach. Największą grupę migrantów jaka odwiedza Punkt Informacyjny są nadal Polacy. Mniejszą grupę tworzą Węgrzy i 12 innych narodowości. Sonja stała się specjalistą nie tylko na temat prawa pracy, ubezpieczenia, edukacji czy mieszkania, ale również w rozwiązywaniu bardziej kompleksowych problemów. Sonja jest aktywna przy projektach (nowego) budownictwa dla migrantów. Prowadzi Punkt Informacyjny w Eindhoven. Obecnie zajmuje się powstaniem takich punktów informacyjnych w innych gminach. Jej praca stała się jej pasją.

Sonja Driessen jest osobą z ogromną pasją i zaangażowaniem w to co robi. Stawia się zawsze na drugim miejscu aby pomóc innym. Znajduje czas aby każdego wysłuchać bez względu na sytuację w jakiej ktoś się znajduje. Sonja Driessen to niesamowita osoba z ogromną motywacją , entuzjazmem, szacunkiem dla drugiego człowieka, cierpliwa i niesamowicie zaangażowana w życie i problemy migrantów. Aktywnie działa na rzecz integracji Polaków w Holandii.

ANGELIQUE VAN 'T RIET

Angelique van 't Riet ma 44 lata i mieszka ze swoim przyjacielem Guido oraz jej 3 psami i 4 kotami. Jest osobą bardzo przedsiębiorczą i kochającą ludzi. Całe jej życie poświęcone jest idei łączenia. Łączy ludzi z projektami, ludzi z ludźmi oraz ludzi ze zwierzętami.

W 2012 podniosła ideę polskiej gazety „poPolsku”. Teraz, po półtora roku działalności gazety i zintegrowanej strony internetowej z holenderskimi informacjami w języku polskim oraz poPolsku.TV – internetowego kanału telewizyjnego powołana została również stacja radiowa z aktualnościami na temat pracy w Holandii. Wraz z 23 osobowym zespołem – w tym 13 polskimi i 10 holenderskimi współpracownikami przez 7 dni w tygodniu dba o stałe ulepszanie prowadzonych serwisów: gazety, radia i telewizji.

Poza tym Angelique van 't Riet stworzyła Fundusz Wyceny Dyplomu (Diplomawaarderingsfonds), skierowany dla tych wszystkich Polaków (a jest ich ponad połowa) pracujących na stanowiskach znacznie poniżej ich poziomu edukacji. Fundusz poświadcza szkolenia języka holenderskiego, dodatkowe szkolenia i certyfikaty do pracy, którzy mimo zdobytego wykształcenia i dyplomów pracują jako niewykwalifikowani pracownicy.

Angelique angażując niewyobrażalne pokłady energii na rzecz integracji Polaków w Holandii, chce aby nasi rodacy byli traktowani na równi z innymi, szanowani i odnajdowali należne im miejsce w społeczeństwie holenderskim. Dzięki swoim inicjatywom (gazeta poPolsku, radio internetowe, tv internetowa) w namacalny sposób łączy dwie kultury – polską i holenderską, łącząc tym samym dwie narodowości – Polaków i ich gospodarzy Holendrów, co w obecnej sytuacji jest niezmiernie ważne szczególnie dla nas i naszych rodaków przybywających do Holandii. Tworząc platformę wiedzy o życiu i pracy w Holandii dla Polaków nie zapomniała o atutach Polskich imigrantów i ich wkładzie w budowanie holenderskiej gospodarki. Wszystkie obiektywne spostrzeżenia publikuje w mediach w dwóch językach, aby każdy kto tylko chce mógł dowiedzieć o nich się jak najwięcej. Zaangażowanie i optymizm z jakim podchodzi do lepszego zrozumienia i ułatwienia naszej bytności w kraju tulipanów zasługuje na wyróżnienie wśród wielu innych inicjatyw.

ANKIE DOCKX

Towarzystwo Kerk en Samenleving powstało ponad 30 lat temu. Najpierw było częścią rady kościelnej parafii St. Martinus w Schijf. Później działało samodzielnie obok rady kościelnej. Kerk en Samenleving troszczy się o jakość życia mieszkańców małej miejscowości Schijf, opiekuję się ubogimi odwiedzając chorych i organizując Wigilię dla osób samotnych. Poza tym angażuje się w różne projekty charytatywne i społeczne. Największym z nich jest organizowanie dwutygodniowych wakacji dla ubogich dzieci w Polsce i to już od 1991 roku. Na początku przyjechała mała grupka 14 dzieci. Z czasem liczba ta powiększyła się do około 30 dzieci rocznie.

Ankie Dockx od 25 lat niezwykle aktywnie działa w Towarzystwie, a od 12 lat jest jego przewodniczącą. Od początku zaangażowana jest w organizację projektu, którego celem jest zapewnienie letniego wypoczynku dla grupy polskich dzieci z okolic Katowic. Zapraszane dzieci w wieku od 8 do 12 lat pochodzą z rodzin z problemami społeczno-gospodarczymi. Środowisko w którym żyją jest poważnie zanieczyszczone przez wydobycie węgla w tym regionie. Często są to dzieci z poważnymi problemami zdrowotnymi. W tym obszarze Polski różnica między bogatymi i biednymi jest bardzo duża.

Ankie troszczy się o fundusze, poszukuje rodzin w Holandii, które goszczą dzieci i koordynuje organizację dwutygodniowych wakacji. W kontaktach bardzo pomocna jest jej znajomość języka polskiego. Co roku przyjeżdża z Polski od 20 do 30 dzieci i kilku opiekunów. Są oni goszczeni przez 14 do 18 rodzin. W opiekę nad przyjezdnymi zaangażowanych jest około 80 do 100 wolontariuszy. Dzięki staraniom Ankie wielu sponsorów i wolontariuszy również pochodzi z lokalnej społeczności. W czasie wakacji dzieci przebywają u rodzin w pobliżu Schijf, gdzie mają szansę zapomnieć o zmartwieniach i znów stać się dziećmi. Organizowane są dla nich atrakcje, takie jak podchody w lesie oraz wycieczka do parku atrakcji Efteling. Dzieci biorą udział w codziennym życiu miejscowych rodzin, a goszczący otrzymują przyjaźń i roześmiane twarze maluchów. Nawiązuje się głęboka więź. Rodziny zawsze powtarzają, iż jest to dla nich niezapomniane i cenne doświadczenie. Prawie wszystkie przyjeżdżające dzieci są wyznania rzymskokatolickiego i w domu są przyzwyczajone do chodzenia do kościoła, tak też w czasie pobytu w Schijf biorą udział w dwóch nabożeństwach. Przez wszystkie lata skorzystało z tych wakacji około 600 dzieci dzięki gościnności około 400 rodzin goszczących.

Wizyty w Polsce uwidoczniły, iż potrzeby są większe. Od 10 lat, tydzień przed świętami Bożego Narodzenia, Ankie organizuje transport do Polski z odzieżą, meblami i przyborami szkolnymi, wspierając całe rodziny tych dzieci.

Ankie jest osobą której na sercu leży dobro dzieci i ich rodzin i robi wszystko co możliwe aby poprawić ich sytuacje życiową i ich perspektywy na przyszłość. Ankie wspomina: W kwietniu ubiegłego roku spotkałam w Katowicach młodego człowieka, który w dzieciństwie też był na wakacjach w Holandii. Poznał mnie od razu, a jego wdzięczność była ogromna. Powiedział że do dziś nie zapomniał spędzonego czasu w Holandii. A to kim teraz jest zawdzięcza między innymi tym wakacjom! To podkreśla sens naszej pracy.

CAROL DE JONG

Carol de Jong, urodzony w 1960 roku, żonaty, dwoje dorosłych dzieci. Pasją Carola jest praca, praca i jeszcze raz praca. Wakacje najczęściej spędza nad jeziorem Como w Italii gdzie zabiera zawsze swoją ukochaną łódkę. Od niedawna pasją Carola stała się luxusowa przyczepa campingowa o której opowiedział już chyba każdemu ;-). Pasją Carola jest też człowiek zagubiony w świecie i samotny chodź otoczony ludźmi. Mnanager oddziałów Pont Meyer w Amsterdamie, jako jedyny zintegrował pracowników i właścicieli polskich firm budowlanych. Pokazał, że warto działać w grupie i się jednoczyć, pomagać i wspierać aby osiągnąć wspólny sukces. Udowodnił niejednokrotnie, że tylko wzajemna współpraca może doprowadzić do sukcesu i przynieść wzajemne korzyści. Organizowane przez niego i jego firmę wieczory dla przedstawicieli polskich firm budowlanych wpisały się na stałe w ich kalendarze. Terningi dla właścicieli firm, czas jaki im poświęca aby im pokazać jak należy zarządzać firmą, wszystko to doprowadziło do tego iż Carol de Jong stał się ojcem, kolegą, doradcą, czasem ostatnią deską ratunku dla wielu polskich firm budowlanych w Amsterdamie i nie tylko. Carol pokazał Holendrom jak profesjonalne mogą być polskie firmy budowlane, polskim firmom pokazał, żeby się nie bali pytać Holendrów o pomoc, że wcale nie musi być zawiści i nietolerancji pomiędzy firmami z obu tych krajów. Nauczył obie strony szacunku do wykonywanej przez siebie pracy. Carol de Jong to nie tylko manager, który myśli jak by tu zarobić na polskich firmach budowlanych, zależy mu także na tym aby te firmy rozwijały się i dlatego poświęca swój często prywatny czas aby właścicieli tych firm profesjonalnie edukować. Carol de Jong to profesjonalista, wysokiej klasy manager, któremu udało się zintegrować polskie firmy budowlane, które na wieczorze wigilijnym, daleko od domu mają szansę na wspólne dzielenie się opłatkiem z często konkurującymi na rynku firmami.

ERIC VAN TILBEURGH

Henricus, Jacobus, Adriana, Maria (Eric) van Tilbeurgh ukończył szkołę średnią uzyskując tytuł konserwatora zabytków, następnie kontynuował edukację na Uniwersytecie w Tilburgu, gdzie studiował Turystykę.

Historią II Wojny Światowej zainteresował się jako nastolatek Od blisko 35 lat przedmiotem jego szczególnego zainteresowania są dzieje polskich żołnierzy i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (PSZnZ). Przez lata kompletował kolekcje dotyczącą PSZnZ, która obecnie stanowi największą prywatną kolekcję tego typu na świecie.

W 2004 r współpracował, jako opiekun merytoryczny, przy realizacji filmu „Zapomniani bohaterowie spod Arnhem” w reż. Geertjana Lassche. Dzięki swojej wiedzy i zgromadzonemu archiwum, udało mu się przekazać informacje, które wykorzystano przy realizacji filmów poświęconych odkłamywaniu historii PSZnZ tj.: „Polscy żołnierze. Zapomniani bohaterowie spod Arnhem”, „Honor Generała” oraz „Moja dusza należy do Polski”.

Jako znawca i autorytet bardzo często wygłasza referaty na konferencjach międzynarodowych, m.in. w 2011 r. na konferencji odbywającej się w oddziale PAN w Wiedniu, gdzie przedstawił referat na temat 1 Dywizji Pancernej (PSZ). Regularnie organizuje wystawy, w tym tą w 2004 r., która stała się impulsem do działań na rzecz przywrócenia honoru oraz odznaczenia polskich żołnierzy najwyższymi holenderskimi medalami militarnymi: Orderem Wilhelma i Orderem Brązowego Lwa.

Eric van Tilbeurgh jest człowiekiem, którego działalność i pasja pozwoliła na zrehabilitowanie polskich żołnierzy walczących w Holandii oraz na przyznanie im najwyższych holenderskich odznaczeń państwowych. Pomimo, iż nie ma on żadnych polskich korzeni, jako nastolatek zainteresował się wkładem polskich żołnierzy w wyswabadzanie oraz odbudowę Holandii. Heroizm, duch walki, zawziętość i odwaga Polaków stała się dla niego inspiracją do studiowania ich losów oraz do gromadzenia eksponatów związanych z Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie. Obecnie jest posiadaczem największej prywatnej kolekcji eksponatów związanych z 1 Samodzielną Brygadą Spadochronową pod dowództwem gen. Stanisława Sosabowskiego.

Od wielu lat aktywnie działa na rzecz podkreślenia obecności polskich wojsk na wszystkich frontach II Wojny Światowej, jest założycielem Fundacji Wojtek – „Polscy wyzwoliciele na wszystkich frontach”.

W 2004 r. pracował, jako opiekun merytoryczny, przy realizacji filmu „Zapomniani bohaterowie spod Arnhem” w reż. G. Lassche, który wywołał poruszenie holenderskiej opinii publicznej oraz zainteresowanie władz losem polskich żołnierzy. Dzięki jego prywatnym zbiorom udało się odnaleźć wiele dokumentów świadczących o istotnym wkładzie 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej w wyswabadzanie Holandii spod nazistowskiej okupacji. Na skutek tych działań w 2006 r. Królowa Beatrix uhonorowała gen. Stanisława Sosabowskiego orderem Brązowego Lwa, a 1 Samodzielną Brygadę Spadochronową najwyższym odznaczeniem wojskowym, Orderem Wilhelma.

Dzięki usilnym staraniom Erica van Tilbeurgha w listopadzie 2006 r. w Ambasadzie KN w Londynie dokonano dekoracji prawdziwego sztandaru 1 PSBS.

W 2007 r. wziął udział w realizacji filmu „Honor Generała” w reż. J. Pieciukiewicz, którego projekcja wywołała ogromne poruszenie wśród Polaków. Historia dochodzenia prawdy o losach gen. Sosabowskiego i jego żołnierzy, a także walki podjętej przez Holendrów o godność i honor polskich bohaterów ujęła i wzruszyła polską widownię.

W 2008 r. działania Erica van Tilbeurgha zostały uhonorowane przez holenderską Polonię, która przyznała mu tytuł „ Przyjaciela Polonii 2008” – wyróżnienie to zadedykował Corze Baltussen. W tym samym roku Związek Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej przyznał mu Honorową Odznakę Organizacyjną za Zasługi. W 2011 r. Prezydent Rzeczypospolitej przyznał mu Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi dla RP.

Eric van Tilbeurg jest jedną z osób, której Polska zawdzięcza przywrócenie honoru pominiętym bohaterom, gen. Sosabowskiemu oraz dowodzonej przez niego 1 Polskiej Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.

FRANCISZEK CORNELIS KONRAD (FRANS) RUCZYNSKI

Franciszek Cornelis Konrad (Frans) Ruczynski urodził się w Bredzie jako syn polskiego wyzwoliciela. Po szkole średniej, kontynuuje studia na Królewskiej Akademi Wojsk Lądowych. Po wielu latach służby przechodzi na emeryturę na stranowisku podpułkownika. Jest żonaty z Riną i ma troje dzieci oraz kiloro wnuków, mieszka w Bredzie.

Od 1997 roku Frans Ruczynski jest przewodniczącym Muzeum imienia Generała Maczka. Na początku fundacja liczyła 3 osoby ale dzięki panu Fransowi urosła do ponad 50 wolontariuszy. Pan Ruczynski posiada wielką wiedzę o historii i o wkładzie polskich żołnierzy w walkach w trakcie II wojny światowej. Swoją wiedzę przekazuje z dużą werwą i w ten sposób motywuje innych i wzbudza zainteresowanie wielu osób sprawą polską. Ma wiele kontaktów w kręgu polskich weteranów, nie tylko w Holandii, ale również w Belgii, Francji i Wielkiej Brytanii. Jego sieć jest tak wielka, że ludzie z daleka: od Kanady do Polski z niej korzystają.

Pan Ruczynski po dzień dzisiejszy wykazuje swoje wielkie zaangażowanie społeczne i wkłada wiele wysiłku w wielu sprawach dotyczących polskiej społeczności. Jego osobiste zaangażowanie w losy swoich weteranów i swego personelu wykazuje stale przez informowanie się o ich sytuacji życiowej i w miarę potrzeby, aby wyrazić swoje współczucie odwiedzając chorych.

Źródło: Polonus.nl